من به این ثانیه ها دلشادم…..
به همین تنهایی…..
به همین بودن بی دغدغه رویایی. به همین لحظه که گم
می شوم و تو مرا می یابی……
به همین لاف زدن های قشنگ که پر از نور امید است دلم ….
آی غم ها کجایید که من می خندم. …..
ور نه یک ثانیه بی دغدغه ماندن سهل است…..
و محال است که یک لحظه ز یادم بروی…..
کاش میدانستم که چرا روز و شبم با تو گره خورده ولی ….
باز هم باک ندارم که دلت مال من است …..
کاش میدانستی که کسی هست در این سوی زمین ….
جنسش از سنگ ولی گر فراموش شود می میرد…
نظرات شما عزیزان:
یه دوست 
ساعت14:13---6 مهر 1393
بعضی آدم ها را می شود حس کرد.
می شود ندیده لمس کرد و بویید.
می شود صدا کرد و جواب شنید.
بعضی آدم ها را انگار خدا مختص خودش ساخته است.
مختص خدایی بودن. مختص صادق بودن.
بعضی آدم ها را براحتی می شود از بعضی دیگر جدا کرد
و خیلی ساده می شود برای خود نگه داشت،
هر چند "یه آرزو به دل" باشند!
"یه آرزو به دلِ" دوستت دارم. "یه آرزو به دلِ" عشق پاک.
"یه آرزو به دل" برای همیشه. می شود این گونه نوشت:
"یه آرزو به دل" را می شود خوب حس کرد
و ندیده از لابلای تمام نوشته هایش لمس...
می شوداو را از میان تمام آدم ها جدا
و بین خودت و خدایی که نمیدانی کجاست تقسیم کرد.
در حسرت نرسیدن است. نرسیدن به کسی که باید باشد و نیست.
خودش می نویسد که "یه آرزو به دل" است
و کسی حسرت یک دوستت دارم را به دل نشانده است
اما می شود او را از میان واژگانش جدا کرد
و تازه فهمید که او سرّی دارد
سرّی مگو با خدای خود و عشقی که دارد می سوزاندش.
خوب می شود برای نفس کشیدن گاهی با او همراه شد.
همراه وبش و همراه تمام آرزو به دل نوشته هایش.
می شود خوب دید که دارد دریا را به ماه هدیه می کند
و ماه را به دیوانه. می بخشد آنچه را ندارد و آنچه ازآن خدایش است.
می شود برای او این چنین نوشت:
تو خدا را آرزو به دل کردی
و آدمی را،
و در حسرت نشاندی
برچسب‌ها:
خبرنامه وب سایت: