خـــــــــــانـــــــــه آرام مـــــــن

عید قربان یادآور اخلاص و بندگى حضرت ابراهیم(علیه السلام)در برابر پروردگار خویش است، آن جا که 

فرمان حق براى ذبح اسماعیل صادر شد، و ابراهیم آن بنده فرمانبردار خداوند آماده اجراى این فرمان شد 

و اسماعیل مشتاقانه و جوانمردانه به قربانگاه پای می نهد،آنگاه که ابراهیم کارد بر حلقوم اسماعیل نهاد، 

ندایى رسید که اى ابراهیم از عهده این آزمون الهى برآمدى! دست نگهدار که فرمانبردارى خویش را به 

درستى اثبات کرده اى.

جبرئیل همراه با "قوچى» فرود آمد و ابراهیم آن را قربانى کرد، و سنّت قربانى در منا از آن روز برقرار 

شد، این روز، روز عید و خوشحالى و سرور است. زیرا علاوه بر این که بنده اى مخلص از آزمونى 

دشوار، سربلند بیرون آمد و بندگى خویش را در پیشگاه خداى بزرگ ثابت کرد، گروه عظیمى از بندگان 

مخلص خدا به او تأسّى جسته، به زیارت خانه خدا مى شتابند و مراسم منا و از جمله، قربانى را انجام 

مى دهند.

ابان بن محمد از امام جواد (ع)نقل مى‏کند که فرمود:

 در روز عید قربان چیزى با فضیلت‏تر از پنج چیز نیست:

 *قربانى کردن،

*یا راه رفتن در جهت نیکى به پدر و مادر

* یا خویشاوندى که قطع رحم کرده تا به او چیزى ببخشد و آغاز سلام کند،

* یا مردى که از بهترین جاى قربانیش به دیگران اطعام کند و بقیه آن را به همسایگان، یتیمان و بیچارگان و بردگان بدهد و

* از اسیران دلجویى کند.

خداوند متعال میفرماید:

{قل إن صلاتی و نسکی و محیای ومماتی لله رب العالمین لا شریک له}

"بگو همانا نماز و قربانیم و زندگانی و مرگم برای الله عزّوجّل است؛ که هیچ شریکی ندارد… "

ضمن تبریک این عید سعید ، توفیق رهایی از بند تعلقات دنیوی را ، ابراهیم وار از خداوند منان خواستار هستم.