خـــــــــــانـــــــــه آرام مـــــــن

 هنگامیکه از درون زلال باشی ،

خداوند به تو نوری می بخشد، آنچنان که ندانی
و مردم تو را دوست میدارند از جایی که ندانی
و نیازهایت از جایی برآورده شود که ندانی چه شد!
این یعنی پاک نیتی…
و پاک نیت کسی است که برای همه، بدون استثناء ، خیر بخواهد.
چون میداند
سعادت دیگران از خوشی او نمیکاهد.
و بی نیازی آنها از ثروت او کم نمیکند.
و سلامت آنها عافیت و آرامش او را سلب نخواهد کرد.
پس چه زیباست که همیشه نیک اندیش و خیر خواه باشیم.

 انسان ها عاشق شمردن مشکلاتشان هستند

اما لذت هایشان را نمی شمارند !!
اگر آنها را هم می شمردند، همه می فهمیدند که
هر کدام به اندازه کافی از زندگی لذت برده اند …
حواست باشد
حساب های اصلی زندگیت را فراموش نکنی !
برخی از این فراموشی ها تحت هیچ شرایطی قابل جبران نیستند؛
همیشه
حساب نعمت هایت را داشته باش،
نه مصیبت هایت
حساب داشته هایت را داشته باش،
نه باخته هایت
حساب دوستانت را داشته باش،
نه دشمنانت
حساب سلامتی ات را داشته باش،
نه سکه هایت…
خووووشبخت باشیم و شکرگزار…

 آرام باش

توکل کن
تفکر کن
سپس آستین ها را بالا بزن،
آنگــــــاه
دستان خدا را می بینی
که زودتر از تو دست به کار شده اند…

 وقتی انسان برای اولین بار "نارگیل" سفت را برداشت،

هرگز فکر نمی‌کرد میان قالب قهوه ای رنگ آن ، شیره ای خوش طعم و بو و جسمی سفید و پر خاصیت باشد!
برای "باز کردن اندیشه"، خود را باید "شکست" …
عقاید و باورهای خود را ، احساس خود را،
باید روزنه های "نو" را باز کرد تا از قالب کهن و بی منطق و عادتی محیط گریخت…!
هیچ گاه مانند یک نارگیل بسته نمان…
"با ذهنی نو، جهانی نو بساز"…
چقدر زیبا می توان زندگی کرد وقتی می توان "معمار زندگی" خود بود .

 فقط تو آینه باید دنبال قهرمان بگردی…

تو میتونی با دستات …
جهانی بسازی بی ظلم و برده…
*زندگی همه انسان ها با ارزشه*

 سنگ در بیابان بی ارزش است
ولی اگر آن سنگ را پله کنی باعث ترقی میشود
اشتباهات موجب ناراحتی هستند
ولی اگر آن هارا تجربه کنی برای خودت
و مثل پله ازشون بری بالا
و به موفقیت برسی خیلی به درد بخور هم هستند.
.
اگر به هدفتان یقین دارید از اشتباهات هراس نداشته باشید
حتی آن ها برایتان فرصت هستند.
.
تقدیم به شما خوبان :

 مثل خدا باش …
خوبی دیگران راچندین برابر جبران کن !
مثل خدا باش ،
با مظلومان و درمانده گان دوستی کن …
مثل خدا باش ،
عیب و زشتی دیگران را فاش نکن …
مثل خدا باش ،
در رفتار باهمه ی مردم عدالت رارعایت کن …
مثل خدا باش ،
بدون توقع و چشمداشت نیکی کن …
مثل خدا باش ،
بدی دیگران را با خوبی و محبت تلافی کن …
مثل خدا باش ،
با بزرگواری و بی نیازی از مردم زندگی کن …
مثل خدا باش ،
اشتباهات و بدی دیگران را نادیده بگیر و ببخش …
مثل خدا باش ،
برای اطرافیانت دلسوزی کن …
مثل خدا باش ،
مهربان تر از همه ….

 حرمت اعتبار خود را هرگز در مقایسه ی خویش با دیگران مشکن
و آرمانهای خویش را به مقیاس معیارهای دیگران بنیاد مکن
تنها تو می دانی که "بهترین" در زندگانیت
چگونه معنا می شود
زندگیت را با دم زدن در هوای گذشته و نگرانی فرداهای نیامده
آسان هدر نده
هر روز، همان روز را زندگی کن
و هرگز امید از کف مده
همه چیز لحظه ای به پایان می رسد که قدمهای تو باز می ایستد
عشق چنان است که هر چه بیشتر ارزانی داری، سرشارتر شود
پروازش ده
زندگی مسابقه نیست.. یک سفر است
و تو آن مسافری باش که در هر گامش
ترنم خوش لحظه ها جاریست

 هر روزی که پایان می رسد آن را به کناری بگذار. آنچه در توانت بوده است را انجام داده ای؛ بعضی اشتباهات و کارهای احمقانه انجام شده اند؛ هرچه زودتر فراموششان کن. فردا روز جدیدی است، آن را با اشتیاق و امید شروع کن و درگیر افکار کهنه گذشته نشو.

مکث را تمرین کن.
گاهی زندگی سخت است و گاهی ما سخت‌ترش می‌کنیم.
گاهی آرامش داریم، خودمون خرابش می‌کنیم
گاهی خیلی چیزارو داریم اما محو تماشای نداشته‌هامون میشیم.
گاهی حالمون خوبه اما با نگرانی فردا خرابش می‌کنیم.
گاهی میشه بخشید اما با انتقام ادامش میدیم.
و گاهی… گاهی… گاهی…
تمام عمر اشتباه میکنیم و نمی‌دونیم یا نمی‌خوایم بدونیم!
کاش بیشتر مراقب خودمون، تصمیماتمون و گاهی، گاهی‌های زندگیمون باشیم.
کاش یادمون نره که فقط:
یکبار زنده‌ایم
و زندگی می‌کنیم،
فقط یکبار…

هر روز را با یک لبخند، آرامش خیال، خونسردی و قلبی سرشار از قدردانی از خدا آغاز کنید….
زندگی یعنی اعتماد کردن به احساسات، استفاده از فرصت ها، درس گرفتن از گذشته و درک اینکه همه چیز تغییر خواهد کرد. بیاموزید به همگان احترام بگذارید چون هر کسی درحال مبارزه با کارزار زندگیش است….
همه ما مشکلات، گرفتاریها و دغدغه های خود را داریم. اما در ورای آن کشمکشها، ناگفته های بسیاری پنهان است،
هم برای من، هم برای شما، هم دیگران….

به خاطر داشته باشیم که دیگران شاید تلاش کنند که اشتباهاتمان را همچو سنگی سنگین به گرد گردنمان بیاویزند. اما ما باید بدانیم که اشتباه، پله ایی است استوار به زیر پایمان تا بالاتر برویم و اشتباهات بزرگتر را تجربه کنیم.
اشتباه های تکراری درد آور است. اما هر اشتباه جدید، فرصتی برای رشد و تجربه و یادگیری است.
اشتباهات باید یا خاطره ای شوند برای فراموش شدن و یا درسی برای ادامه دادن، نه دیواری برای غمزده نشستن و تکیه دادن.

در این عمری که میدانی
فقط چندی تو مهمانی!
به جان و دل
تو عاشق باش…
رفیقان را
مراقب باش…
مراقب باش تو به آنی،
دل موری نرنجانی…
که در آخر تو میمانی و
مشتی خاک که از آنی…
دلا یاران سه قسمند گر بدانی.
زبانی اند و نانی اند و جانی.
به نانی نان بده از در برانش.
محبت کن به یاران زبانی.
ولیکن یار جانی را نگه دار.
به پایش جان بده تا میتوانی.

پاییز، فصلی است که می آموزد
تغییر
می تواند زیبا باشد…

خدایا!
آدم‌های خوب سر راهمون بگذار … .
حس بسیار خوبیست هنگامی که در لحظه‌ هجوم غم یا ناامیدی یا پریشانی؛
بی هوا کسی سر راه آدم سبز بشود…
کلامش؛ نگاهش؛ حتی نوشته‌اش
آرامش و شادی و امید بپاشد به زندگی ات.
فقط از دستِ خودِ خدا برمی‌آمده که آن آدم را،
یا کلام و نگاه و نوشته‌اش را برای آن لحظه‌ خاص‌ سرِ راه زندگی ما بگذارد.
.
شاید یکی از دعاهای روزانه ام این باشد که:
خدایا مارا واسطه ی خوب شدن حال دیگران قرار بده
.
آمین…
.

فرق است بین "نیاز" و "آرزو"!
داشتن خونه و ماشین و شغل و یه رابطه خوب یه نیازِ نه آرزو…
آرزو جنسش باید از نوعِ دیگه ای باشه…
خیلی از ماها تا وقتی به نیازهامون نرسیدیم ..
این نیازهامون می شن آرزوهامون
ولی از ما بدتر اونایی هستن که وقتی به این نیازهاشون رسیدن
بازهم امتداد همین نیازهاشون در مقیاس بزرگتر می شه آرزوهاشون…
به نظرِ من، هر آدمی هرچقدر هم نیازمند
بد نیست گه گاه یه چیزی از جنسِ "آرزو" هم داشته باشه!

سعی کن چون یک درخت کهن ،
ریشه در عمق خاک داشته باشی ،
تا اگر شاخه ای از تو شکست ،
شکسته نشوی …
باید همیشه ریشه در امید داشت ،
تا در هر فصلی از نو رویید … !

لازم است گاهی..
از خانه بیرون بیایی و خوب فکر کنی،
ببینی باز هم می خواهی به آن خانه برگردی یا نه !؟
از مسجد ، کلیسا و … بیرون بیایی،
ببینی پشت سر اعتقادت چه میبینی ترس یا حقیقت !؟
درختی یا گلی را آب بدهی ، حیوانی را نوازش کنی،
ببینی هنوز از طبیعت چیزی در وجودت هست یا نه !؟
از رابطه ات بیرون بیایی،
ببینی که او همان دوست نابی است که می خواستی یا نه !؟
لازم است گاهی
از خودت بیرون بیایی و از دور به خود بنگری و ببینی چه کسی هستی ،
آیا حاضری دوباره به خودت بر گردی یا نه…

دریای آرام …
هرگز ناخدای کارکشته ،
و ماهر نمی سازد …
پس از سختیها نترسیم … !
…

و میبینی " پاییز " را ؟؟؟!!!
چقدر عجول است برای آمدن …
انگار خودش هم می داند خاطرخواه، زیاد دارد؛
انگار میداند خیلی ها دلشان گیر آمدنش است.
اما ناز نمی کند؛
باجی هم به تابستان و شهریورش نمی دهد.
میخواهد بیاید تا دوباره عاشقی را یاد عاشقان دل مرده بدهد.
می خواهد یادشان بدهد هنوز می شود عاشق بود،
عاشق شد و عاشق ماند.
.
می خواهد بنوازد "عاشقی به شرط باران" را …