خـــــــــــانـــــــــه آرام مـــــــن

بهترین آدم های زندگی،
همان هایی هستند که وقتی
کنارشان می نشینی
چای ات سرد می شود و دلت گرم…
و تــــو از همانهایی….

بیا در کوچه باغ شهر احساس
شکست لاله را جدی بگیریم
اگر نیلوفری دیدیم زخمی
برای قلب پر دردش بمیریم
بیا در کوچه های تنگ غربت
برای هر غریبی سایه باشیم
بیا هر شب کنار نور یک شمع
به فکر پیچک همسایه باشیم
اگر صد بار قلبی را شکستیم
بیا یک بار با احساس باشیم
…
اگر چه قصه ی دلها زیاد است
بیا به آرزو عادت نماییم
بیا با آسمان پیمان ببندیم
که تا او هست ما هم با وفاییم
بیا در لحظه سرخ نیایش
چو روح اشک پاک و ساده باشیم
بیا هر وقت باران باز بارید
برای گل شدن آماده باشیم

ﺑﻮﺩﻥ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻥ ﻫﺎﯼ ﻗﺪﯾﻢ..
ﻧﻪ ﺍﯾﻨﺘﺮﻧﺖ ﺑﻮﺩ، ﻧﻪ ﺗﻠﻔﻦ
ﻓﻘﻂ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﻮﺩ
ﺭﻭﺑﺮﻭ… ﭼﺸﻢ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ،
ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﻠﻮﺹ
ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﯿﻔﯿﺖ…
ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺎﺩﮔﯽ…

تنها کسانی در زندگی ما ارزش ماندن دارند
که در دوران سختی در کنارمان بوده اند،
یاریمان داده اند
و با ما خندیده اند.
تنها کسانی در زندگی ما ارزش ماندن دارند
که در دوران سختی در کنارمان بوده اند،
یاریمان داده اند
و با ما خندیده اند.

سپاس میگویم
پرودگار را
ﻭﻗـﺘـﯽ
ﺣـﺲ ﻣﯿﮑـﻨﻢ
جایی ﺩﺭ ﺍﯾــﻦ ﮐﺮِﻩ ﯼ خاکی
ﺗــﻮ ﻧﻔﺲ ﻣﯿﮑــﺸــﯽ ﻭ ﻣـﻦ
ﺍﺯ همان نفس هایت نفس میکشم
ﺗـﻮ ﺑــاﺵ
ﻫـﻮایت!
ﺑـﻮیت!
ﺑﺮاﯼ ﺯِﻧﺪﻩ
ﻣﺎﻧﺪﻧﻢ کافـــﯽ ﺍﺳﺖ

گاهی دلت از زنانگی می گیرد …
میخواهی كودك باشی
دختر بچه ای كه به هر بهانه ای به آغوشی پناه می برد
و آسوده اشك می ریزد …
زن كه باشی …
باید بغض های زیادی را بی صدا دفن كنی !

عشق است که روح بیگانگی را از ما می گیرد
و از روح دوستی و مهر سرشارمان می سازد
اوست که موجب آمیزش و حشر و نشر می شود
اوست که ناظر جشن ها و رقص ها و نذرهاست
اوست که خوشخویی می بخشد و ترشرویی را می زداید
موهبتش موهبت نیک خواهی است نه کین خواهی و بدخواهی
او راه رامش و نرم خویی است ، مهر عظیم است
خردمندان را به تامل و خدایان را به شگفتی وا می دارد
آن که از او محروم است می طلبدش ،
و آن که از نعمت درک او برخوردار است چون گنجی عزیزش می دارد
هر کس بویی از عشق ببرد ، شاعر می شود.

خوشا دردی که درمانش تو باشی
خوشا راهی که پایانش تو باشی
خوشا چشمی که رخسار تو بیند
خوشا ملکی که سلطانش تو باشی
خوشا آن دل که دلدارش تو گردی
خوشا جانی که جانانش تو باشی
چه خوش باشد دل امید واری
که امید دل و جانش تو باشی
مشو پنهان از آن عاشق که پیوست
همه پیدا و پنهانش تو باشی
عراقی طالب درد است دایم
به بوی آن که درمانش تو باشی

عشق، تن به فراموشی نمی سپارد ، مگر یك بار برای همیشه .
جامِ بلور ، تنها یك بار می شكند . میتوان شكسته اش را ، تكه هایش را ، نگه داشت . اما شكسته های جام ،آن تكه های تیزِ برَنده ، دیگر جام نیست .
احتیاط باید كرد . همه چیز كهنه میشود و اگر كمی كوتاهی كنیم ، عشق نیز .
بهانه ها جای حسِ عاشقانه را خوب می گیرند…

کاش دوستی آدم ها مثل رفاقت چشم و دست بود . وقتی دست زخم میشود چشم اشک میریزد وقتی چشم گریه میکند دست اشکهایش را پاک میکند

مادر! حضور نام تو در شعر های من
لطف خداست شامل حال غزل شده است
غیر از تو جای هیچ کسی نیست در دلم
این مسأله میان من و عشق حل شده است . . .

ارزوها ممکن است کوچک یا بزرگ خوب و بد و یا سرد و گرم باشند.
خواسته ها و ارزوها به سراغ هر قلبی می ایند و به ما خبر می دهند که هنوز هم می توانی بالاتر بیایی!
ارزوها قشنگ ترین قاصدکهای رویا در اسمان خیال اند.همه انها حامی پیامی از طرف خداوند هستند.هرگز انها را نابود نکن فقط کافی است انها را به دست اسمان بسپاری.
بیشتر ما فکر می کنیم ارزوهای مان غیر عملی است ولی اگر کمی به گذشته و ارزوهای مان فکر کنیم می بینیم که ارزوهای بزرگ دیروزمان داشتنی های کوچک امروزمان هستند.

آدمهايى هستند در زندگيتان؛
نمي گويم خوبند يا بد..
چگالى وجودشان بالاست…
افكار،
حرف زدن،
رفتار،
محبت داشتنشان
و هر جزئى از وجودشان امضادار است…
يادت نمي رود
"هستن هايشان را.."
بس كه حضورشان پر رنگ است و بسیار "خواستنى"…
ردپا حك مي كنند اينها روى دل و جانت…
بس كه بلدند "باشند"…
اين آدمها را، بايد قدر بدانى…
وگرنه دنيا پر است از آن ديگرهاى
بى امضايى كه شيب منحنى حضورشان، هميشه ثابت است…

لبخند که می زنی
از پس رنج ها …
چنان شیفته ام می کنی
که بهار را با مهربانی ات تاخت می زنم
و باز هم پیروزم !!

دنیا مانند پژواک اعمال و خواستهای ماست. اگر به جهان بگویی: “سهم منو بده…” دنیا مانند پژواکی که از کوه برمی گردد، به تو خواهد گفت: “سهم منو بده…” و تو در کشمکش با دنیا دچار جنگ اعصاب می شوی. اما اگر به دنیا بگویی: “چه خدمتی برایتان انجام دهم؟…”
دنیا هم بتو خواهد گفت: “چه خدمتی برایتان انجام دهم؟

 تو كه شاعري بگو عشق چيه ؟ 
اگر سي سال پيش پرسيده بودي 
از هر آستينم برايت 
چند تعريف آماده و كامل 
كه مو لاي درزش نرود 
بيرون مي كشيدم .. 
در اين سن و سال اما 
فقط مي توانم دستت را 
كه هنوز بوي سيب مي دهد بگيرم 
و بازگردانمت به صبح آفرينش 
از پروردگار بخواهم 
به جاي خاك و گل 
و دنده ي گمشده من 
اين بار قلم مو به دست بگيرد 
و تو را به شكل آب بكشد 
رها از زندان پوست 
و داربست استخوان هايت 
و مرا 
به شكل يك ماهي خونگرم 
كه بي تو بودنش مصادف 
با هلاكت بي برو برگرد ..

 پرده را برداریم: 
بگذاریم که احساس هوایی بخورد. 
بگذاریم بلوغ، زیر هربوته که میخواهد بیتوته کند. 
بگذاریم غریزه پی بازی برود. 
کفش ها را بکند، و به دنبال فصول از سر گل ها بپرد. 
بگذاریم که تنهایی اواز بخواند. 
چیز بنویسد. 
به خیابان برود. 
ساده باشیم. 
ساده باشیم چه در باجه یک بانک چه در زیر درخت….

دلَـــــم یکـــــ کــوچــــه میخـــــواهَــــد
بـــی بــــن بَستــــ . . .
وَ بــــارانـــی نَــــم نَــــم . . .
وَ یکـــــ خـــــدا ، کـــــه کَــــمی بــــا هَــــم راه بــــرَویـــــم !!
هَـمـیــ ـن …

معبودم!
متبرکم گردان به نامت
متبلورم گردان به عبادتت
متذکرم گردان به ذکرت
مرحمتم گردان به رحمتت
مسخرم گردان به قدرتت
مسرورم گردان به دیدارت
مطلعم گردان به دانایی ات
مقدسم گردان به قداستت
محتاجم گردان به مهرت
متاثرم گردان به قهرت
معتکفم گردان به عشقت
مایلم گردان به درگاهت
متبسم گردان به مشاهدتت
محتاجم گردان به خودت
مستغنی ام گردان به غیر خودت
معبودم!
مرامتبرک گردان به نامت!
آمین!