خـــــــــــانـــــــــه آرام مـــــــن

می خواهم "عشــــق" بماند و لبخندی که هدیه لبهایِ تـــ♥ــوست…
می خواهم "من" باشم و "تو" باشی و
زنـــــــــــدگیـــــــــــــــــ….
زیبایی سرشار از انعکاسِ مــــا…
می خواهم عاشــــــــــقت باشم…
می خواهم عشــــــــــــق بماند…

من بودم و تنهایی و یک راه بی انتها
یک عالمه گله و خدایی بی ادعا
گم شده بودم میان دیروز وفردا
تا تو را یافتم..با تو خودم را یافتم
صدایت در گوشم پیچید..
نگاهت در چشمانم نقش بست
نشان دادی به من آنچه بودم
آری با تو رسیدم من به اوج خودم
نامم را خواندی….گفتی بارانم
بارانی شد دل و چشمانم
آری بارانی شدم تا ببارم
اما ای کاش بدانی تویی آسمانم
بی تو نه معنا دارد باران نه معنا دارد خورشید و نه رنگین کمان
ای که شبیه تر از خود به منی
بگو تا آخر راه با من هم قدمی
………

قوی باش و هر جا که خستگی رو با قیافه فریبنده‌اش دیدی که بهت می‌گه: “بیخیال! این کار به جایی نمی‌رسه”
یه دستی رو شونه‌اش بزن و بگو: برو کنار و هیچ‌وقت با یه قهرمان شوخی نکن.

در فرو بسته ترین دشواری
در گرانبارترین نومیدی،
بارها بر سر خود بانگ زدم:
"هیچت ار نیست مخور خون جگر، دست که هست!"
بیستون را یاد آر، دستهایت را بسپار به کار
کوه را چون پَرِ کاه از سر راه بردار!
وَه چه نیروی شگفت انگیزیست
دستهایی که به هم پیوسته ست…!

ظاهر زیبا فقط چند سال دوام می آورد اما شخصیت زیبا یک عمر…. باور کن شخصیت بالاتر به خودنمایی بیشتر نیست.

هرگز روزت را با تکه های شکسته ی دیروز آغاز مکن امروز روز دیگریست…

مخاطب خاص اگه خاص باشه…!!!
لازم نیست شما دورش رو از این و اون خلوت کنی،خودش واسه بودن شما جا باز میکنه…
لازم نیست هرکسی رو توجیه کنی که ایشون مال شماست…
خودش تو رو به همه دنیا نشون میده و میگه این مال منه!
لازم نیست به فکر رفتنش باشید…
خودش به شما ثابت میکنه اومده که بمونه!!!

تو را دارم ای گل جهان با من است
تو تا با منی جان جان با من است
چو می تابد از دور پیشانی ات
کران تا کران آسمان با من است
چو خندان به
سوی من آیی به مهر
بهاری پر از ارغوان با من است
کنار تو هر لحظه گویم به خویش
که خوشبختی بی کران با من است
روانم بیاساید از هر غمی
چو بینم که مهرت روان با من است
چه غم دارم از تلخی روزگار
شکرخنده آن دهان با من است

قـــــطـره هـــای کــــوچـک آب
اقـــــیـانــــوس بــــزرگ را مـــی ســازنـــد
دانـــــه هـــای کــــوچــک شـــن
ســــاحــل زیــــبـا را . . .
لـــــحـظه هـــای کـــــوتاه
شـــــایـــد بـــی ارزش بــــه نــــظـر بــــرســـنـد ، اما …

بعضی ها خاطره ها را نمی شود در خانه تکانی ذهنی دور انداخت، آنها مثل شراب هستند، هر چه بمانند با ارزش تر می شوند، همان هایی که همیشه همراهت هستند، در اتاق تنهایی ات، در کنار دوستانت، در گوشه صندلی های عقب تاکسی که از پنجره به بیرون خیره شدی، وقتی هدفون گذاشته ای و قدم میزنی، یا وقتی تنها در پارک قدم میزنی و آدم ها را می بینی که در کنار هم نشسته اند، و امان از کافه هایی که در آنها قهوه خورده ای و از همه چیز حرف زده ای، و نمیدانی چه حس بدی دارد این بار تنها در گوشه ای بشینی و منو را بالا پایین کنی و هوس هیچ چیز نداشته باشی و آرام بگویی که: «لطفاً یک لیوان آب، بغض این خاطره ها امانم را بریده و به این راحتی پایین نمی روند!».

بعضی ها خاطره ها تو را به خنده می اندازند، بعضی ها عصبانی ات می کنند، بعضی دیگر بی حوصله ات می کنند و امان از عشق بازی با خاطره هایی که حاصلش می شود فرزندان ناخلفی که از چشمانت سرازیر می شوند.

زندگى درك هم اكنون است؛
هرگز در گذشته ات زندگی نکن،
چون اکنون را از دست می دهی …

دستت را به من بده
مردانه زنانه اش را بیخیال
میخواهم بی بهانه هوای هم را داشته باشیم
.
بیایید
…
تمــــریــــن کنیــــم
…
مــــایـــه ی آرامــــش هم باشیــــم

جاده زندگی پستی بلندی داره، بالا پایین داره، سختی آسونی داره
اصلا زندگی بدون مشکلات یه خوابه،
آدمم که نمی تونه همیشه بخوابه

دوست می دارم که با خویشان خود بیگانه باشم
همدم عقلم چرا هم صحبت دیوانه باشم
دل به هر کس می سپارم ، من که در دل ها مقیمم
تا توانم شمع مجلس شد ، چرا پروانه باشم
آزمودم آشنایان را فغان از آشنایی
آرزو دارم که با هر آشنا بیگانه باشم
مرغ خوشخوانم وگر در حلقۀ زاغان نشینم
کی توانم لحظه ای در نغمۀ مستانه باشم
مردمی گم شد میان آشنایان از تو پرسم
با چنین نا مردمان بیگانه باشم یا نباشم ؟

برخی آدم ها شما را ترک خواهند کرد
اما آن پایان داستان شما نیست
آن پایان نقش آنها در داستان شما است

در رفاقت مراقب آدم های تازه به دوران رسیده باش . هر گز به دیواری که تازه رنگ شده نباید تکیه کرد

در فرصتی دوباره دلت را مرور کن
از غم به هر بهانه ای عبور کن
گیرم تمام راه تو مسدود شد
بگرد یک اسمان تازه و یک جاده جور کن .

افسوس سه چیزرا دردوران کودکی خود جا گذاشته ایم…..!
شادمانی بی دریغ…
دوست داشتن بی دلیل…
پاکی وسادگی بی حد….

گاهی فکر میکنم ما آدمها میتوانیم..
حتی گاهی حواسمان پیش او نباشد که چقدر دلتنگمان است …
و همیشه پیام صبح بخیر ما زودتر از بیدار شدنش نرسد و اگر موبایلش خاموش است دلمان هزار راه نمیرود …
و در ثانیه های زودگذر قرار فقط و فقط به بودن در کنارش فکر کنیم و ته دلمان غصه موج نزند که شش دنگ مال ما نیست و معلوم نیست دوباره کی او را ببینیم !
اما نه عشق من…
همیشه حواسم پیش دلتنگی ام هست،
همیشه از قرارهای زودگذر دلگیرم،
همیشه می خواهمت
مثل گذشته و همیشه…
دوستت دارم

زندگی …..یعنی تلاش
زندگی…..یعنی اگه زمین خوردی،دستتو بذاری رو زانوتو بگی….یاعلی
زندگی ….یعنی اگه یه روزی،یه وقتی،یه جایی …دلتوشکست،تو دلت بگی دلش یه موقع نشکنه
زندگی ….یعنی اگه یه کسی،یه جایی بهت با اخم نگاه کرد…تو بهش لبخند محبت آمیز بزنی
.
.
.
زندگی…
واژه ای کوتاه….با معنای وسیع….