….حال هیچ کسی مطلق نیست.
واسه حال آدما چه تلخ وچه شیرین بایدوقت گذاشت و ارزش قائل شد.
همه آدماهم قهقهه سردادن بلدن هم همون آدماپاش که برسه کسی جلودارگونه های خیسشون نیست.
نکنه برخوردی کنیم که آدمای کنارمون درست دراون لحظاتی که به یه همراه نیازدارن ازبروز حال واقعی شون طفره برن…
هرگاه غمی اومدبه دلت یه وقتی رو صرف سوگواریش کن تا خالی شی نکنه ازش گذرکنی درحالیکه بغضی رویدک میکشی؟!
اگه اتفاق خوشایندی اومدسراغت حال خوبتو سرکوب نکن.
خودتو شرطی نکن که فقط غم یافقط شادی.
بذارهرحالی روجای خودش تجربه کنی تا حس وحالت بهم نریزه تانشی مثل روزهایی که به یک نقطه خیره میشی ونمیفهمی دلیلش چیه؟!
که دلت چیزی روطلب کنه که نتونی پیداش کنی…
.
.
کمی مکث کن…
نظرات شما عزیزان:
برچسبها: